Sierpień jak sierp. Nazwa miesiąca pochodzi od sierpa, który był dawniej jedynym narzędziem kojarzonym ze żniwami. Od cienkiej, czarnej półobroży w kształcie sierpa na szyi synogarlicy tureckiej, pochodzi polska nazwa tego ptaka – sierpówka.

Sierpówka jest przybyszem z Indii, skąd prawdopodobnie sprowadzili ją Turcy. O zwyczajach tego niepozornego ptaka piszemy na podstawie własnych obserwacji.

Lipiec to pora wakacji i letnich wędrówek. Lasy, łąki, pola to miejsca często teraz przez Was odwiedzane. Warto poświęcić im trochę uwagi, żeby zobaczyć tam różne gatunki ptaków.

W grupach drzew i krzewów wśród pól wypatrzeć można trznadle, szczygły, czy sikory. Nad polami uda się na pewno zobaczyć i usłyszeć śpiewającego skowronka. Ale my proponujemy rozejrzeć się, czy w otwartym polu nie widać czatującego myszołowa.

Słowem „gapa” w gwarze potocznej określa się często i gawrona i wronę. A przecież to są dwa zupełnie różne gatunki !

A jednak pospolity gawron mylony jest często z wroną. Chociaż żyjąca u nas wrona siwa jest nie tylko znacznie rzadziej od niego spotykana, ale także wygląda zupełnie inaczej niż gawron. Przyjrzyjmy się więc tym ptakom.

Ten wdzięczny i dość pospolity gołąb, żyjący w naszych parkach, ogrodach, wśród zieleni miejskiej, ma zadziwiającą historię. Wskazuje na nią także pierwsza nadana mu nazwa, pod którą sierpówka znana jest do dziś – synogarlica turecka. Przywędrowała do nas z daleka.

Historia sierpówki to przykład podboju Europy przez skromnego ptaka, który wytrwale zajmował coraz to nowe obszary. W pobliżu osiedli człowieka znajdował przyjazne warunki do życia.

Dopiero zaczynamy odczuwać odejście lata, ale ptaki, przed którymi daleka droga na zimowiska, już są w drodze. Z jesiennymi przelotami ptaków najbardziej kojarzy nam się chyba widok lecących gęsi.

Wśród wędrujących ptaków są też stada gęsi zbożowej. Na pewno będzie można zobaczyć je u nas tej jesieni.