Tą wstydliwą życiówką jest gągoł. Niestety mój pierwszy. Widziałam go w Wodnej Dolinie w Koszalinie (tam spędzałam święta).

Ale według mnie nie gągoł był najcudowniejszą obserwacją ptaków tej Wielkanocy. No więc co to było? Modraszki, bogatki, kosy, zięby, rudziki i cała masa podobnych ptaków. Były cudowne! Chodziłam po parku, w pięknej ciepłej pogodzie, bez zimowych strojów. Pierwsze co usłyszałam przepiękną melodię ptaka. Kos! Tak mało zimą słyszałam ten cudowny głos. Czułam się jak na wakacjach, a nie jak na początku wiosny. Zauważyłam wtedy pewną rzecz (nie sprawdzającą się oczywiście we wszystkich gatunkach), że ptaki kolorowo i pięknie ubarwione, nie mają tak pięknego głosu jak ptaki szare lub czarne. O, powiedzmy chociaż taka papuga. Ma piękne, kolorowe pióra, lecz jej skrzeczenie nie jest zbyt przyjemne. Ale lepiej podajmy przykład na ptaku polskim. Kraska. Piękny, kolorowy ptak, ale jej głos zdecydowanie nie jest piękny. A teraz ptaki szarobure - kos, albo słowik. Ptaki szarobure, nieciekawie ubarwione, a ich głos jest przepiękny!!! Szłam tak i obserwowałam ptaki. Modraszki i pozostałe sikory szukały otworków w drzewach, gdzie mogłyby zbudować gniazdo. Samce zięby śpiewały i szukały materiału na gniazdo. Gdy zaczęłam iść za samicą kosa, szukającą wczesnych dżdżownic, ta odleciała w gąszcz. Pobiegłam za nią i co widzę? Raj polskich ptaków! Wszystkie gatunki parkowych ptaków (oczywiście oprócz kaczek i gołębi) się tam zebrały! Szukały jedzenia, a ja odkryłam nawet początki dwóch gniazd, ale nie zaglądałam do nich. Niestety, musiałam później już wracać. W drodze powrotnej spotkałam kilka raniuszków z piórkami w dzióbku. Były słodziutkie. :)

A Wy? Macie przyjemność z obserwowania wszystkich ptaków, nawet mega pospolitych, czy zależy Wam na obserwowanie tylko rarytasów?

Pozdrawiam!

MisiKrólik!!! :D