Sikora uboga jest mniejsza od wróbla (ma jakieś 11-12cm), ładną, proporcjonalną główkę i równo ścięte sterówki ogona. Wierzch ciała ma szarobrunatny, brudnobiały spód, metalicznie lśniąca, czarną czapeczkę i krótki, wąski krawacik na gardle. Boki z tyłu głowy są delikatnie szare. Sikorka nie jest płochliwa. Zamieszkuje drzewa i krzewy, często rosnące w pobliżu osiedli ludzkich. Lata podobnie jak inne sikory, szybko i zręcznie na niewielkie odległości. Często tworzy stadka z innymi sikorami, zazwyczaj z modraszką, bogatką, czasami też z czarnogłówką, ale rzadko kiedy opuszcza swoje terytorium. Głos ma krótki i szybki. Mogłabym napisać tutaj jak mniej więcej on brzmi, ale zawsze uważałam , że naśladowanie głosów ptaków jest śmieszne. Jeśli nie wiecie, jaki sikora uboga ma głos, poszukajcie gdzieś w internecie. Z pewnością znajdziecie:). Sikorę uboga można łatwo pomylić z czarnogłówką. Będąc w innym regionie Europy możecie pomylić ją z sikorą żałobną lub z północną.

Sikora uboga lubi w szczególności lasy iglaste i mieszane, lecz żyje też w parkach, ogrodach, sadach. Często się odzywa, jest bardzo ruchliwa i zwraca na siebie uwagę. Występuje w całej Polsce przez cały rok, w tym samym terytorium. Potrafi sama wykuć sobie dziuple w spróchniałym drzewie! Czasem zajmuje gotowe dziuple, wyjątkowo korzysta z budek lęgowych, zakłada gniazda na ziemi lub między korzeniami. Pod koniec kwietnia samica składa nawet 12 jajek, z których za ok.3 tyg wyklują się młode. Przez kolejne 3 tyg. młode przeżywają szkołę życia, aby za rok mieć własne potomstwo.

Sikora uboga jest ptakiem chronionym, nigdy nie zabierajcie takich nieuciekających podlotów do domu! Rodzice z pewnością są w pobliżu i nie chcą, aby ktoś zabierał im maluchy! Jeśli jednak sprawa wygląda naprawdę poważnie, oddajcie pisklaka komuś, kto się na nim zna. Oczywiście dotyczy to także innych ptaków, nie tylko sikorek ubogich...