zebrały się ptaki ,

I arię ma zacząć z którego drzewa?

o świcie wstać i się trudzić.

Kura usiadła, niezadowolona, na grzędzie

Mąz mój Kogut naucza bez stresu,

o ile uczniowie nie robią rwetesu.

Zakrzyczały ją inne ptaki:

Przeciez ten kogut to śpiewak nie taki,

o jakim marzą małe skowronki,

niech lepiej uczy lotu biedronki!

rzekł: Już niedługo zacznie się lato

musimy wymyślić coś

bo z innych zwierząt wyprzedzi nas ktoś.

Na to inne ptaki w odpowiedzi:

Dobrze mówisz sąsiedzie,

szkółkę zaczynajmy

i tyle nie gadajmy

na to kawka, z wielkim kawałkiem bułki:

Cóż to za kukanie,

gdy ja jem śniadanie!?

Słońce budzić powinien mój śpiew,

najpiękniejszy według mnie!

Przyszła żaba hałasem zwabiona

i rzekła: Może was przekona

mój talent wokalny i siła kumkania.

Dość już, ptaki, tego zamieszania!

Sroka wielki krzyk podnosi:

Pani tutaj nikt nie prosi!

Ptaki mają budzić słońce!

Żaba niech kumka na swojej łące!

"Kukanie, krakanie, kumkanie,

drodzy panowie i panie,

powinny wszystkich uszy weselić,

bratać zwierzęta, nie dzielić!

Koncerty ranne oraz wieczorne,

niech będą wielogłosowe, wyborne!

Ja żaba to mówię,

bo wszystkie was ptaki lubię."